Πρόκειται για απώλεια των τριχών χωρίς τη διαπίστωση κάποιας βλάβης στο υποκείμενο δέρμα που κυμαίνεται σε βαρύτητα από την απλή ύπαρξη εντοπισμένων πλακών μέχρι την καθολική προσβολή του τριχώματος του σώματος. Θεωρείται πιθανά ως αυτοάνοση νόσος.
Η γυροειδής αλωπεκία είναι συχνή και προσβάλλει το ίδιο και τα δύο φύλα. Πολλοί ασθενείς έχουν προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό εμφάνισης και άλλων αυτοάνοσων παθήσεων, όπως σακχαρώδη διαβήτη και θυροειδίτιδας Hashimoto. Επίσης, συχνά η γυροειδής αλωπεκία τείνει να συνυπάρχει με λεύκη στο 4% των περιπτώσεων, ενώ μπορεί να υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό αλωπεκίας στο 10% των περιπτώσεων λεύκης.
Αν και θεωρείται αυτοάνοση νόσος δεν παρατηρείται μόνιμη καταστροφή του οργάνου στόχου και έτσι οι τρίχες συνήθως επανεμφανίζονται. Επίσης, η γυροειδής αλωπεκία τείνει να συνυπάρχει με ατοπικό έκζεμα που υποσημαίνει κακή πρόγνωση. Μερικοί ασθενείς αναπτύσσουν γυροειδή αλωπεκία μετά από ένα σημαντικό ψυχικό τραύμα ή άλλο στρεσσογόνο γεγονός. Η γυροειδής αλωπεκία είναι σαφώς συχνότερη πριν από την ηλικία των 40 ετών, μπορεί όμως να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία.
Συνήθως εμφανίζεται μία μεμονωμένη πλάκα αλωπεκίας, αλλά μπορεί να διαπιστωθούν και πολλές πλάκες. Μερικές φορές χάνονται όλες οι τρίχες του τριχωτού της κεφαλής (ολική γυροειδής αλωπεκία) ή μπορεί να χαθούν και όλες οι τρίχες του σώματος (καθολική γυροειδής αλωπεκία). Η περιοχή των φρυδιών, των βλεφάρων, καθώς και του γενείου μπορούν να προσβληθούν σε συνδυασμό με την απόπτωση των τριχών του τριχωτού της κεφαλής, αλλά και ανεξάρτητα. Παράλληλα, μπορεί να προσβληθεί οποιαδήποτε άλλη τριχωτή περιοχή του σώματος, οπότε τότε παρατηρείται μία στρογγύλου σχήματος πλάκα άτριχου δέρματος, χωρίς όμως άλλες αλλοιώσεις του δέρματος.
 
Η πλειονότητα των ασθενών ιάται χωρίς θεραπευτική αγωγή σε διάστημα εννέα μηνών και ειδικά οι ασθενείς που εμφανίζουν μία ή δύο πλάκες χωρίς να είχαν κάποια προηγούμενη προσβολή. Στην περίπτωση που η γυροειδής αλωπεκία εκδηλωθεί στην παιδική ηλικία αποτελεί τη σημαντικότερη επιφύλαξη στο θέμα της πρόγνωσης. Στην περίπτωση αυτή οι βλάβες μπορεί να υποχωρήσουν, αλλά είναι συνηθέστερο να εμφανίζονται υποτροπιάζουσες προσβολές της νόσου, με τελικό αποτέλεσμα την ολική ή την καθολική γυροειδή αλωπεκία. Επίσης, η εμφάνιση βλαβών στην ινιακή περιοχή του τριχωτού της κεφαλής (οφίαση) συνδυάζεται πάντα με κακή πρόγνωση.
Ένα σημαντικό κλινικό κριτήριο σχετικά με το κατά πόσον η νόσος είναι ενεργή ή όχι είναι η παρουσία ή απουσία τριχών «σαν θαυμαστικό», καθώς και ο τύπος της επανέκθυσης. Οι τρίχες «σαν θαυμαστικό» έχουν έναν φυσιολογικό κορμό, αλλά το τμήμα της τρίχας προς το δέρμα του κεφαλιού διαπιστώνεται λεπτό και αποχρωματισμένο. Έτσι η παρουσία τριχών «σαν θαυμαστικό» είναι ενδεικτική συνεχιζόμενης δραστηριότητας της νόσου και πιθανότατης επιδείνωσης της απώλειάς τους. Κατά τη διάρκεια της ανάνηψης από τη γυροειδή αλωπεκία συνήθως εμφανίζονται λεπτές λευκές τρίχες που βαθμιαία γίνονται αποκτώντας το φυσιολογικό τους χρώμα.
Είναι δυνατόν να προσβληθούν και τα νύχια, εμφανίζοντας εντυπώματα που είναι μεγαλύτερα από εκείνα της ψωρίασης. Συχνά τα εντυπώματα των νυχιών διατάσσονται σε επιμήκεις σειρές.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της γυροειδούς αλωπεκίας περιλαμβάνει τη διαβεβαίωση του ασθενούς ότι το πρόβλημα θα υποχωρήσει εάν πρόκειται για περιορισμένη μία ή δύο πλάκες. Εναλλακτικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ισχυρά τοπικά στεροειδή ή ακόμα και η ενδοφλεβική έγχυση στεροειδών, επίσης τοπικό tacrolimus, τοπικές και ερεθιστικές και ευαισθητοποιές ουσίες, όπως η τοπική διθρανόλη που επίσης χρησιμοποιείται στην ψωρίαση, τοπική εφαρμογή αγγειοδιασταλτικών διαλυμάτων, όπως 2% έως 5% μινοξιδίλη, φωτοθεραπεία, αλλά και κάποτε συστηματική θεραπεία περιλαμβανομένων συστηματικών κορτικοστεροειδών και κυκλοσπορίνης.