ΚΡΥΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η κρυοθεραπεία, γνωστή και ως κρυοπηξία ή κρυοχειρουργική, αναφέρεται στη χρήση ψύχους για την καταστροφή και αφαίρεση του παθολογικού ιστού, συμπεριλαμβανομένων και των επιφανειακών καρκινικών και προκαρκινικών βλαβών, όπως και πολλών άλλων αντιαισθητικών βλαβών του δέρματος.​​​​​​​

Η κρυοχειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται​​​​​​​

με ελεγχόμενο τρόπο σε συγκεκριμένες, παθολογικές περιοχές του δέρματος (όπως σμηγματορροικές υπερκερατώσεις και ιογενείς μυρμηκιές) με αποτέλεσμα την παροδική καταστροφή των ιστών και την επακόλουθη επούλωσή τους (έγκαυμα από πάγο).

Πρόκειται για μια δημοφιλή, απλή, αποτελεσματική και ασφαλή θεραπευτική μέθοδο που ο ασθενής ανέχεται από μικρή ηλικία, χωρίς τοπική αναισθησία και που του επιτρέπει να επιστρέψει χωρίς περιορισμούς στις υποχρεώσεις του.

Η χαμηλή θερμοκρασία του ιστού που χρειάζεται να θεραπεύσουμε επιτυγχάνεται μέσω του υγρού αζώτου. Το υγρό άζωτο διατηρείται μέσα σε ειδικές φιάλες, όπου βρίσκεται σε ιδιαίτερα χαμηλή θερμοκρασία στην υγρή του φάση.

Κατά την επαφή του υγρού αζώτου με το δέρμα, κάτι που γίνεται είτε μέσω ψεκασμού είτε με probes επαφής, προκαλείται ψύξη του δέρματος, σε λίγη ώρα δημιουργείται οίδημα και ερυθρότητα στην περιοχή της θεραπείας και κάποτε είναι δυνατόν την επόμενη μέρα να εμφανιστεί φυσαλίδα. Ακολούθως, σχηματίζεται μια εφελκίδα (κρούστα), η οποία αποκολλάται σε 7-12 μέρες, ανάλογα με τη θεραπεία που προηγήθηκε.

Κατά την ψύξη του δέρματος προκαλείται

προκαλείται ο σχηματισμός παγοκρυστάλλων εντός και εκτός των κυττάρων. Αποτέλεσμα αυτού είναι η στάση του αίματος εντός των αγγείων, η ιστική ανοξία και τελικά η νέκρωση του παθολογικού ιστού.Ως επιτυχημένη τεχνική κρυοχειρουργικής θεωρείται η ταχεία ψύξη της βλάβης και η βραδεία απόψυξη αυτής. Γενικά πολλαπλές μικρής διάρκειας συνεδρίες κρυοθεραπείας προκαλούν μεγαλύτερη ιστική βλάβη από μια και μεγάλης διάρκειας συνεδρία.